..::Ümit Yaşar OGUZCAN -Bütün Şiirleri- ::..

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yağmurcu

bir yağmur mevsimi sevişmeliyiz seninle
o kapkara
o deliniş gökkubbenin altında
çılgınlar gibi
ıslak çimenlerin üstünde boyluboyunca

yağmur altında saatlerce günlerce
hep benim olmalısın böyle serin böyle soğuk
baksana çıplak atlar üşüyor mu
ne boyunlarında atkı
ne üstlerinde yağmurluk

bir yaz elbisesi giy
öyle gel benimle yağmur altına
ayakların çamurlu
elbise tenine yapışmış olsun
hep böyle kadın
hep böyle istekli
ve gözyaşların yağmura ıslanmış olsun.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yalnız Kadın

Kimbilir yalnızlığı kadınlar kadar
Karlı dağların en yüksek tepeleri mi
Terkedilmiş şehirlerin caddeleri mi
Gökyüzünün yıldızsız geceleri mi

Kadınlar bir ömür boyunca yalnız
Ta dünya kurulduğundan beri
Yalnızlık ışığını yakar her gece
Sonsuz karanlığımızda elleri

Nasıl yağmur yağarsa yalnızlığına şehrin
Öyle mahzun ve yalnız kadınlar tanıdım
Denizler ortasında geniş ve derin

Bir dünyü gördüm kadınların gözlerinde kapkara
Yalnızlık ne imiş anladım
Acıdım kadınlara

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yanan Gül

Ne kadar saklasan özlediğin belli
Söndüremezsin içindeki yangını
Başlamışsa zamanların en güzeli
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır özlemini bana derinden
Yanan alnınla terleyen avuçların
Alevler taşarken gözbebeklerinden
Yakar değdiği yeri parmak uçların
Çok geç bu sevdadan dönebilmek için
Bak! Şimdi seninle dopdolu aynalar
Bu özlemli halinle daha güzelsin
Benim de saçımdan tırnağıma kadar
Tutuşan yanan bir şey var her yerimde
Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yarınlara Açılan Pencere

Nerden geldik nerdeyiz biliyor musun
Yüzyıllar öncesi mi seviştik seninle
İlk tanıştığımızdan bu yana çağlar mı geçti
Nasıl şimdi bir yerlere gidiyoruz elele

Anımsıyorum gözlerini Babilde belki
Belkısın dillere destan asma bahçelerinde
Belki de yitik bir Ege Uygarlığının
O Akdeniz mavisi sonsuz gecelerinde

Sen! En yakın olan bana kanım gibi
Beni her gün bir kez daha doğuran kadınım
Gül behçem ormanım suyum toprağım göğüm
Sen! Dünya kurulalı beri aradığım

Yeni doğmuş bir çocuk kadar tenhayım seninle
Enginlerde kanat çırpan bir martı gibi hürüm
Durmadan bir ağaç büyüyor sevgimizden
Ta sonsuzlara dek uzuyor ömrüm

Seninle çağlar yaşadık biz dünde değil
Zamanın ölümsüzlükle birleştiği yerdeyiz
Su gibi avuçlarımızdan akıp gidiyor günler
Doruklarında kar eksilmeyen tepelerdeyiz

Seni andıkça bir ışık vuruyor yüzüme
Yosunların yeşilinden dalgaların köpüğünden
Denizler çekiliyor dağlar eğiliyor ve yollar
Kısalıyor yaşadığımız aşkın büyüklüğünden

Bu coşkun umutlar boşuna değil sevdiğim
Boşuna değil solan yaprakların bir bir yeşermesi
Bak! Bütün aydınlığıyla duruyor karşımızda
Bu günün yarınlara açılan penceresi.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yaşanmamış Hatıralar

I

Yaşanmamış hatıralar bilirim
Büyülü sonbahar akşamlarında
Bulutlar üstünde su kenarında
Yalnız hayal edilen hatıralar
İşte; en ürpertici nağmelerle
Bizim şarkımızı söyliyen rüzgar
Sen dudağında gülümsemelerle
Ben gözyaşlarımla bu alemdeyim
Fakat yine bizbize başbaşayız
Duymasan düşünmesen de; unutma
Bir daha bu anı yaşayamayız.

II

Görülmemiş manzaralar bilirim
Karda kışta belki de ilkbaharda
Hür denizlerde kuytu ormanlarda
Sadece hissedilen manzaralar
Bak. Dinle neler anlatıyor yağmur
Üşüyorum üşüyorum beni sar
Karanlık başladı gitme ne olur
İnan değişen manzaralar değil
Kilometreler ayıramadı bizi
Fakat bir gün gelir de birleştirir
Beyaz bir güvercin kanadı bizi

III

Söylenilmemiş mısralar bilirim
Hüzün dolu yağmurlu gecelerde
Alev çalgıların sustuğu yerde
Yalnız yalnız düşünülen mısralar
Bilinen şeyler huzur içinde
Bilmenin bilinmez bir korkusu var
Bak bütün rüyalarım nur içinde
Çünkü bugün havasını kokladığın
Denizaşırı bir diyar bilirim
Ve o diyarda seninle beraber
Yaşanmamış hatıralar bilirim

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yaşayan Ölü

Bir ölü gelecek evine yarın
Gözlerinde yarım kalmış arzular
Dalıp hayaline hatıraların
Duracak kapında sabaha kadar

Duyunca kapının çalındığını
Korkulu gözlerle dışarı bakma
Bütün odaların yak ışığını
Bir benim kaldığım odayı yakma.

Siyahlar giyin de pencereye çık
Aç kapıyı korkma yabancı değil
Bir ölü ki yaşıyor gözleri açık

Ölüm seni sevmekten acı değil
Aradı bu ölü hayatı sende
Öldü artık sevsen de sevmesen de

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

YIKILIŞ

Günahım vebalimdin

Kızımdın kimi zaman

Kız kardeşim

Yada sevgilimdin

Hiç bir şeyim değildin

Belki de her şeyimdin

Çirkinimdin

Güzelimdin

Sevgide iki gözüm

Dostlukta iki gözüm

Dostlukta sağ elimdin

Dilim dilimdin

Öpüşürken

Yüreğime serilmiş

Nakışlı bir kilimdin

Deli olurdum

Bir gün görmesem

Hasretimdin

Hayalimdin

Bir başkaydı

Kavuşmalarımız

O zamanlar çılgındım

Delindim

Şimdi bakıyorum da

Geldiğimiz yere

Soruyorum

Sahi sen kimdin?

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Ümit

Evet de
Bütün marifetlerimi göstereyim sana
Gör bir kilo rakı nasıl içilirmiş
Nasıl şiir yazılırmış aç karnına
Nasıl yaşanırmış
Nasıl sevişilirmiş
Öğren
Sana bin yıl yaşatayım bir günde
Önce evet de ümitleneyim
İstersen sonra hayır de.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Ümitsiz Aşklar İçin

Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım
Ayrılıklar için sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem bir kadını
Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmalı aşk dediğin
Alkol gibi damarlarıma yürümeli
Sarmalı her yanımı gece olunca
İçimde bir çıbancasına büyümeli
İnsan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir başka yerine saplanmalı o kurşun
Yollara düşmeli perişan deli divane
Erimeli potasında o garip var oluşun
Artık uzakbir anıdır huzur ve sükun
O büyük yangın başlamışsa yürekte
Bir gün gelir de bu çaresizliğin
Aranır bütün tesellisi ölmekte
O yerde sevilmek de yalan sevmekte
Nereye baksan dizboyu karanlık
Boşuna bir ışık arama göklerde
Her şeyinle aşkın içindesin artık
Böyle gitgide derinlere çeker o bataklık
Orada ölümsüz olur nice kara sevdalı
Sevmek hiç sevilmeden; korkunç güzel
Aşk dediğin karşılıksız olmalı

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İmkansız Şeyler

İmkansız olan şeyler vardır bilirsin
Yaşlanmamak gibi ölmemek gibi
Ve seni sevmemek cigan gözlüm
Mümkün değil ki
Çıkarıp atamam içimden
Neyleyim yer etmişin bir kere
Ne zaman elime bir kağıt alsam
Siner güzelliğin kelimelere
Yumsam gözlerimi seni seyrederim
Devamlı bir musiki kulaklarımda sesin
Mevsimler seninle başlar seninle biter
Yıl oniki ay benimlesin
Ne zaman bir gemi görsem limanda
Alıp başımı seninle gitmek isterim
Umurumda değil bu oyunlar bu düzenler
Anlasana; seni arıyor ellerim
İmkansız düşünmemek gecelerce seni
Ve sevmemek ömür boyunca bir gün değil
*Başka çaremiz yok beni unut* demiştin
Mümkün değil cigan gözlüm mümkün değil.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İnandık Geleceğine Yaşadıksa

Sen yoktun bir zaman var olan kötülerdi
Azgın otlardı naçar toprağımda büyüyen
Tutup ellerimden beni karanlıklara sürükleyen
En kirli güzelliklerinde yaşayan ölülerdi

Ben doluydum çaresizdim ağlardim onlar gülerdi
Sen yoktun bir zaman var olan kötülerdi

Yaşamak pis bir dumandı evlerde odalarda
Atılmış bir sigaraydı yorgun ciğerlerimiz
Ne aydınlık sabahlarımız ne de akşam üzerlerimiz
Nice zamanlar geçerdi o köhne masalarda

Kimbilir hangi umutlardı unuttuğumuz kenarda
Yaşamak pis bir dumandı evlerde odalarda

Öyle yalnızdık anlatılmaz huzursuz tesellisiz
Durmadan aldatırdı bizi ilk aldanmışlığımız
O büyük gürültüde eriyip giderdi çığlığımız
Günler geçerdi böylece umutsuz sevgisiz

Güneşler doğardı ve batardı belli belirsiz
Öyle yalnızdık anlatılmaz huzursuz tesellisiz

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İnsan Bir Kere Ölür

Her bulunduğum yerde yitiriyorum seni
Yanıbaşımda olduğun oluyor kimi gün
Ya da ben oluyorum sessizce gözlerinde
Bir yaprak kımıldıyor hafiften
Bu sessizlik bir kasırga başlangıcı
Kükremeye hazırlanışı denizin
Bu aslanların sarı vahşi gözlerindeki ölüm parıltısı
Bu bir yerde erimek
Apansız yok olmak belki de
Ve sonra susmak susmak yüzyıllar boyu
Beni unuttuğun bir uzak çizgide
Tuvale sürdüğüm boya değil artık
Kırmızı kan rengidir gözlerimin
En karadan daha kara yok
Oysa en beyazdın sen gecelerimde
O bana en yakın renkti tüy gibi
Buram buram sıcaklığını çizerdim duvarlara
Kokun bir tuhaftı çocuksu
Sonra katmerli bir gül gibiydi baygın
Gecenin en koyulaştığı o yerde
Düşerdi ellerime darmadağın.
Öten bir ishak kuşudur şimdi
Haber getirir ölümlerden dinle
Yaşamak bir manga asker karşımda
Ateş etmeyin diyorum
Bir diyeceğim var
Gözlerimi bağlamayın
Son defa görmek istiyorum insanı
Göğü güneşi denizleri
Ve bu son ölümün olsun diyorum
Bir daha öldürmeyin beni.
Kibritim ıslak
Sigaram yanmıyor
Ne olur bir ateş verin
Bu ilk aldanışım değil
Bu ilk sönüşü değil umutlarımın
Ben bu denizin son kıyısıyım.
Bir cam kırıldı uzakta
Ta uzakta içimde bir cam kırıldı
Bütün şiirlerim anlamsız şimdi
Resimler renksiz şarkılar ruhsuz
Hiç bir şey artık avutamaz beni
Bakın bir çağ devriliyor içimde sersefil
Son şair de kırdı son kalemini
İlk meşaleyi kim yaktı bu karanlıkta
Kimdi aydınlatan benim zindan gözlerimi
Sevilmek mi
O son artığı en ilkel çağların
Bir mağara duvarındaki en eski resim
Ya sevmek
Hiç sönmeden bir ömür boyu
O en güzel huy benimsediğim
Yıkıldıkça tutunduğum dal bu boşlukta
O en insancıl gerçeğim benim
Ben hep böyle yüzyıllar boyu sevdim
Çağlar boyu
Kopkoyu bir geceydi yaşadığım sevince
Ellerimi arardım bulamazdım çoğu gün
Bir saklayan vardı beni
Bir tutan vardı
Sana yaklaşamazdım
Anlayamadığım korkular vardı içimde
Hep böyle seninle sensiz kalırdım ben
Bir kıvılcım sönerken
Bir yanardağ patlardı içimde.
Ko şimdi ben yalnız öleyim
Vur ellerimi ekmeğimi al
Tiksinir beni kim görse sensiz
Utanır yalnızlığım bana baktıkça
Aynalar mı
Hani nerdeler
Kimbilir kaç yüzyıl oldu kendimi görmeyeli
Adım mı neydi
Besbelli unutmuşum
Hadi vur
Hadi öldür
Kurtar beni ezilmekten çürümekten
Hadi gel açtım kollarımı
Bir zaman
Ölmeye vaktim mi vardı seni sevmekten
Sen büyüyen bir sessizliktin içimde
Beni ben eden en duru ırmaktın
En güzeliydin mozaiklerin
Seninle maviydi gökyüzüm
Çiçeklerim sende yeşerirdi
Sen bambaşka bir evren yaratırdın
Sularımdan Güneşimden rüzgarımdan
Bak! Nasıl da her şey değişiverdi apansız
Şimdi bu karanlıklarda yapayalnız
Mavi mavi bir resim ağlar duvarlarımdan
Ben bir tohumum
Al beni toprağa ek yeniden
Neredesin hani ne oldun
Antik bir kadın başı mıydın
Yoksa bir deniz miydin eskiden
Yosunların kurudu mu öldü mü balıkların
Hani bir Nefertiti yaşamıştı eski Mısır'da
Yoksa o muydun sen
Hadi anlat bana neydin
Belki de uzak belirsiz bir noktaydın sen
Öyküme girmeseydin
İnsan bir kere ölür
Her gün ölen umutlarımızdır içimizdeki
Paramparça olmuş sevgilerdir
Her aldanış
Yeni bir aldanışa hazırlar bizi
Zamanla renkler değişir
Donuklaşır anılar
Silinir üstümüzden
Güzel olan ne varsa
Görür içindeki bütün hayallerin olduğunu
İnsan yaşarsa.
Ve bir gün insan da ölür
Çimen gibi yaprak gibi
Sarsılır yeryüzü yerinden
Devrilen koca bir ağaçtır sanki
Durur atışları yorgun kalbimizin
El ayak kesilir
Göz ölür dudak ölür kan ölür
Susar ta içimizde
Yıllardır çalan çalgı
Bütün teller ses vermez olur
Acılar diner
Ve bir gün biter bu çirkin oyun
Perde iner...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İnsanoğlu

- I -
Ne tuhaftır şu insanlar
kimi zincirler içinde hür
Kimi esir olmaktan bahtiyar
Kimi de benim gibi bin bir şeyi düşünür
Ne tuhaftır şu insanlar
Kimini yel alır su götürür
Kiminin çilesi sürer mezara kadar
Kimi de gününü gün etmeyi düşünür

- II -
İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer
Anlaşılamadı gitti mısralarım
Çünkü; insanlar benim halime güler
Bense onlar için ağlarım

İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer
Birimiz gülsek ağlıyor onumuz
Bizden kara değilmi geceler
Bari karınlık olmasaydı sonumuz

- III -
Nice insanlar gördüm ki ben
Dudaklarında en ateşli türküler
Barış içinde yaşamayı bilmeden
Bir savaş meydanında öldüler

Nice insanlar gördüm ki ben
Dudaklarında en bayağı şarkılar
Ve gözlerinde ihtiras ışığı eksilmeden
Birer ilah gibi yaşadılar

- IV -
Yarabbi adaletin bu mu
Kuş uçar yılan sürünür
Düşünmek istemem fani olduğumu
Verdiğin nimetlere şükür

Yarabbi adaletin bu mu
Yaşayan yaşar ölen toprağa gömülür
Ve hayat sadece bir arzu mu
Bizi korkutan ölüm müdür?

- V -
Söyleyin ey çizgiden hayaletler
Artık ihtiyar olduğumuz gerçek mi?
Kaybolan o gamsız saatler
Hiç geri gelmeyecek mi?

Söyleyin ey çizgiden hayaletler
İn misiniz cin misiniz
Ya siz ey eşsiz faziletler
Fazilet olduğunuza emin misiniz?

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yokluğun Her Dakika Ölum Demek Gitme Kal

Yokluğun her dakika ölüm demek gitme kal
Hasretim daha yüz yıl dinmeyecek gitme kal
Yetişir senden uzak yıllardır kahrolduğum
Ayrılma hiç yanımdan mahşere dek gitme kal

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yokluğunda İçimin Karanlığı Eksilmez

Yokluğunda içimin karanlığı eksilmez
Dakikalar uzar da gece bitmek bilmez
Sadece uzaklarda yanıp söner o ışık
Kutup yıldızı gibi görülür erişilmez.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yorgun Savaşçının Şiiri

İnsan bir açmaza düşmeye görsün
Başlamasın bir çöküntü yürekte
Ölümdür o yerde düşündüğün
Sevilmek de boştur artık sevmek de

Gün ortası karanlık diz boyudur
Acıdır hep geçmişten ne kalmışsa
Yaşamak! O yanıtsız bir sorudur
Huzur bitmiş hayaller dağılmışsa

Nefes almak yitirir anlamını
Boğazına dizilirken lokmalar
Bir çaresizlik sarar dört yanını
Sesler uzaklaşır söner lambalar

İsyanın yüreğine sığmaz olur
Hep kader gelmişse sevinç yerine
Ölümün kara gölgesini bulur
Şimdi bakanlar yorgun gözlerine

Bir bozgun başlamıştır ki amansız
Düşmüştür kalelerin birer birer
Bak! Savaşçıların yatıyor cansız
Onlar ki hep sevdiler hep verdiler

Yitirdin neyin varsa anla artık
Tek başına kalan sensin ortada
Düşlerin toz duman umutlar kırık
Dün anlamsız yarınlar paramparça

Yapayalnızsın koca bir evrende
Uzakta taparcasına sevdiğin
Gelmiyecek ne kadar gel desen de
Ondan böyle bir yangın yeri için

Ondan böyle yıkılan bir dünyanın
Altında bak tek başına kalmışsın
Uzağında özlediğin bir anın
Çökmüşsün devrilmişsin yıkılmışsın

Sarmış kollarını boynuna ölüm
Ne yapsan boş kurtulamazsın artık
De ki:-- Hep yalanmış bitiyor öyküm--
Bak! Can kuşun havalarda çığlık çığlık...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İstanbul

Evin içinde bir oda odada İstanbul
Odanın içinde bir ayna aynada İstanbul

Adam sigarasını yaktı bir İstanbul dumanı
Kadın çantasını açtı çantada İstanbul

Çocuk bir olta atmıştı denize gördüm
Çekmeğe başladı oltada İstanbul

Bu ne biçim su bu nasıl şehir
Şişede İstanbul masada İstanbul

Yürüsek yürüyor dursak duruyor şaşırdık
Bir yanda o bir yanda ben ortada İstanbul

İnsan bir kere sevmeye görsün anladım
Nereye gidersen git orada İstanbul.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İstanbul Işık Işık

istanbul rüzgar rüzgar sevdiğim
kah bir lodos denizlerden esen
ılık mı ılık
kah ustura gibi deli bir poyraz
bırak saçlarını rüzgarlarına istanbulun
bu şehirde aşksız ve rüzgarsız yaşanmaz

istanbul bulut bulut sevdiğim
kimi beyaz mı beyaz
ince tül gibi
kimi katran misali kara
bulutları da insanlarına benzer istanbulun
inanma sevdiğim inanma bulutlara

istanbul yağmur yağmur sevdiğim
kah ince ince
kah bardaktan boşanırcasına
hele bir yağmur yağmaya görsün
ölürcesine yaşanır bu şehirde sevdiğim
ve yaşanırcasına ölünür

istanbul deniz deniz sevdiğim
bir çakır mavi
bir camgöbeği tuzlu su
üstünde irili ufaklı tekneler
kayıklar yelkenliler mavnalar
kalleştir denizleri istanbulun sevdiğim
istanbul kadar

istanbul kadeh kadeh sevdiğim
içtikçe içesi gelir insanın
sarhoşluğu tutuşup yanmaya benzer
ve bir gölgedir yalnızlık meyhanelerinde
seninle dolaşır seninle gezer

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yıkık

Bugün yıkığım biliyor musun?
Ezginim çaresizim umutsuzum
Sancılıyım bırakma beni insanlar kötü
Bırakma beni korkuyorum.

Bir deli otlar büyüyor içimde
Sancılıyım yorgunum kederliyim
Bu halini sevdim gitme kal
Çamurlar çirkefler içindeyim

Bir dayak yemiş adamım şimdi
Bezginim kararsızım yılgınım
Al götür beni o kayıp gecelere
Yeter ikimize yalnızlığım

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Yüz Yıla Mahkum

sende karlı dağların serinliği
sende mayıs rüzgarlarının ılıklığı var
sen denizlerimde bir büyük dalgasın
ben senin sonsuzluğunda bir kum tanesi
sen bir tanyerisin renkli camlar gibi
ben her sabah senin şafaklarında uyanıyorum
seni kimseler bilmeyecek benden başka
kimseler bilemeyecek seni sevdiğimi
ona yanıyorum

hiç bir şey beni kurtaramaz artık
jüri karar verdi suçluyum
işte ellerime kelepçe vurdular
alıp götürüyorlar beni
güneşe ve gökyüzüne son defa bakıyorum
zaman bir ateş oluyor yüreğime düşen
kendimi kadere ve sana bırakıyorum
yüz yıl sana mahkumum ben

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

İşte Ben

Ben alışılmamış bir insanım biliyorum
Bir karanlıktır ben de pırıl pırıl zamanlar
Mağrur kalbim her yerde asi ve yalnız
Neyleyim umduğum gibi çıkmadı insanlar.
Herkes bir şey aldı götürdü benden
Dağıttım kaç yıl sevgilerimi cömertcesine
Gözlerim bir vefa arar arar da bulamaz
Nicedir hasret kulaklarım bir dost sesine
Bilirim çoğu gün hüzünlüdür bakışlarım
İçimde biri ağlar güldüğüm zaman bile
Gömerken kalbime bütün arzularımı
Yanarım yaşanmamış anıların özlemiyle
Sevdiğim mahzun şarkılardır hüzünlü resimler
Garip akşamlarda yaşadığımı anlarım
Çevremde kim varsa konuşur durmadan
Ben hep bir heykel asaletiyle susarım.
Gecenin bir yerinde teselliler biter de
Dağıtır saçlarımı onun güzel elleri
Kokusu rengi kalır ellerinin gecelerde
Doğan gün uzaklardan getirir sevdiğimi

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Zaman İçinde

Bak! İşte gizleri yaşamın işte mutluluk
Gülümsüyor bir kapı aralığından
Ellerimizi uzatsak tutabiliriz belki
Şimdi ya da hiç bir zaman

Unuttuğum bir şarkı mı? neydi o
Çok eskilerde düşmezdi ağzımdan
Birlikte yine söyleyebiliriz belki
Şimdi ya da hiç bir zaman

Gülen bir çocuk vardı yıllarca önce
Düşleriyle bulutlar üstünde yaşayan
Belki bir kez daha yaşarız o günleri
Şimdi ya da hiç bir zaman

Nasıl da yandı bir anda. Görüyor musun?
Dev ağaçlarıyla o içimizdeki orman
Yanmamış bir yer buluruz belki ararsak
Şimdi ya da hiç bir zaman

Kişi sımsıkı sarılıyor bulduklarına
Umutların bir rüzgarla savrulduğu an
Yine de bir şeyler kurtarabiliriz belki
Şimdi ya da hiç bir zaman

Her şey bize biz kadar yabancı artık
Giderek yitiyor zaman içinde insan
Oysa ki çağları aşabiliriz birlikte gel
Şimdi ya da hiç bir zaman

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Ölüm Gelmişse

Bitmişse
Kızıllığını avuç avuç içtiğimiz şafaklar
Öğleler ikindiler çoktan geçmişse
Bir akşamüstü garipliği
Sarmışsa her yeri
Güneş devrilmiş
Renkler solmuş
Sesler kesilmişse
Son kuşlar da geçip gitmişlerse ufuktan
Ve çiçekler
Bükmüşse boyunlarını dalgın dalgın
Bil ki ölüm saati gelmiştir
Senden uzak kendimden uzak
Tüm umutlardan ve her şeyden uzak
Ben ölmüşümdür uzaklarda bir yerde
Gövdesini kurtların oyduğu
Bir ağaç gibi devrilmişimdir
O anı sen bileceksin herkesten önce
Herkesten iyi sen anlıyacaksın
Çaresizliğini yıkılmışlığını
Sevdiğin adamın
Ve seni nasıl sevdiğini
Duyacaksın derinden derine
Belli belirsiz
Bir gölge düşecek gözlerine
Fakat ağlamıyacaksın ağlamıyacaksın
Sen tek gelinim sen tek kadınım
Sen güzelim nazlım bebeğim
Kadersizim sen
Gülerken ağlayanım ağlarken gülenim
Varlığım nedenim alınyazım benim
Elbette ağlamıyacaksın
Çünkü sonsuzluklar
Sonsuz sevenler içindir
Çünkü ölüm
Sevmeyi ve ölmeyi bilenler içindir.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Ölümdü O

Ölümdü o beni aldatmayın
Soğuk nefesiydi yüzümde duyduğum
Öyle sessizce öldüm ki defalarca
Hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum
Hayatın omuzunda bir yük olduğu
Nice yalnız geceler nice akşamlar
Tanrı biliyor ya kaç kere öldüğümü
İnandım ölüme aşka inandığım kadar
Satır satır yaşadım yazdıklarımı
Ne saadetin ne güzel günün şairiyim
Kimse acımasın bana istemem
Ben aşkın ve ölümün şairiyim.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Tecrübeli Üye · Kayıt tarihi : 01/01/09

Ölüme Çağrı

Seninle ölmek istiyorum;
seni sevdiğim için
sana inandığım için
senden ötede yalnız ölüm olduğu için...

Seninle ölmek istiyorum;
birlikte ölümsüzlüğe erelim diye
karanlıkları birlikte aydınlatalım diye
birlikte varolalım diye...

Seninle ölmek istiyorum;
çünkü seninle yaşamıyoruz.
Çünkü mayamız ayrılıktandır
çünkü ölümle bir bütün olacağız.

Seninle ölmek istiyorum;
benimle kadere meydan okuyabilecek misin?
Hiçe sayabilecek misin benimle
insanları yaşamayı Tanrıyı?
Benimle gelecek misin?

Aşk seninle başladı.
Erdemlerim mutluluklarım senden geliyor.
Her şey seninle güzel ölüm bile.
Biz tüm inanmışlarız seninle gerçek sevenleriz
biz bu dünyaya yabancıyız
bu dünya bize yabancı...
yaşamak mı dedin? Sürünmeye değer mi?
Tanrı mı dedin? Ölüm de onun eseri değil mi?
Kalanlar mı dedin? Unuturlar...

Bu katran geceler nasıl olsa bitmeyecek.
Ne yapsak insanları tüketemeyiz yeryüzünden
nereye gitsek çaresizlik bizimle beraber
güz aylarında rüzgarın savurduğu iki yaprak gibi
ayrı bahçelerden koparılıp aynı vazoya konmuş iki gül gibi
birbirine karışan iki deniz gibi
seninle ölmek istiyorum...

Ümit Yaşar Oğuzcan